maandag 17 maart 2025

Omgaan met Angst: De Stilte in het Oog van de Storm

Het wereldnieuws geeft momenteel alle aanleiding om angstig te zijn. De veranderingen op het wereldtoneel volgen elkaar in hoog tempo op en niemand weet waar het naartoe gaat. Ook al raakt het mijn persoonlijke leven nog niet daadwerkelijk, ik merk wel dat het zich permanent op de achtergrond beweegt. Het stemt mij tot nadenken hoe er mee om te gaan.

Jaren geleden maakte ik kennis met het Eckhart Tolle’s De Kracht van het NuEen indrukwekkend boek wat ik regelmatig herlees omdat het voor mij niets aan betekenis heeft ingeboet. Het biedt mij de inzichten en handvatten om het leven zoals zich dat nu aan mij manifesteert, aan te kunnen.


In De Kracht van het Nu legt Eckhart Tolle uit dat angst voortkomt uit onze identificatie met gedachten over de toekomst of het verleden en dat echte bevrijding van angst ligt in volledige aanwezigheid in het huidige moment. Angst heeft in ons -tot nu toe- betrekkelijk veilige leven vrijwel altijd betrekking op de toekomst maar zelden op het hier en nu.

De basis van onze angst, eerder opgedane ervaringen, ligt dus in het verleden. Wij projecteren de herinneringen en gedachten erover vervolgens in de toekomst: Ik ben dus bang voor zaken die zouden kunnen gaan gebeuren maar die in het hier en nu voor mij meestal niet aan de orde zijn.

Een metaforisch beeld dient zich aan: Om mij heen raast de storm maar in het oog van de storm is het stil...: Wanneer ik mijzelf de simpele vraag stel of ik hier en nu een probleem heb dan zou het antwoord heel vaak ‘nee’ luiden. Met andere woorden: Ik bevind mij meestal niet in de turbulente periferie van de storm maar in de rust en de stilte van het oog…

Een mooi beeld. Maar onze gedachten zijn razendsnel en halen ons telkens weer meedogenloos uit het nu. We worden bang en raken in paniek. Het is niet zo makkelijk om in het moment te blijven...

Om weer contact met het hier en nu te leren maken, leer ik als gestalttherapeut mijn cliënten onder meer om te vertragen, door dingen letterlijk langzamer te doen. Alsof je naar je eigen film kijkt en die bewust langzaam afspeelt en/of stopzet. Of om bij het eerste metaforisch beeld te blijven: Ik leer hen om zich niet mee te laten nemen door de storm maar zich naar de rust van het oog te bewegen. En zichzelf vervolgens de vraag stellen: Wat gebeurt er hier en nu echt? Wat kies ik nu voor mijzelf?  Mij laten meenemen door de storm of mijn rust te bewaren..

De kerninzichten van Eckhart Tolle over het omgaan met angst sluiten naadloos aan op hoe er binnen de gestalttherapie mee wordt omgegaan:

      1. Angst ontstaat in de geest, niet in het Nu

Angst is bijna altijd een projectie naar de toekomst (angst voor wat kan gebeuren) of een herinnering aan pijn uit het verleden. Als je volledig in het Nu bent, verdwijnt angst.

  1. Observeer je gedachten zonder identificatie

In plaats van jezelf te verliezen in angstige gedachten, kun je ze observeren als een neutrale waarnemer. Besef dat jij niet je gedachten bent; ze komen en gaan.

  1. Accepteer en voel de angst zonder verzet

Verzet tegen angst versterkt het. Door de emotie volledig toe te laten zonder oordeel of identificatie, verliest het zijn kracht over je.

  1. De kracht van ademhaling en lichaamsbewustzijn

Tolle adviseert om je aandacht naar je ademhaling en je lichaam te brengen. Dit helpt om uit je gedachten te stappen en volledig aanwezig te zijn.

  1. Overgave aan het moment

In plaats van in strijd te gaan met wat zou kunnen gebeuren, oefen overgave aan wat nu is. Dit betekent niet dat je passief bent maar dat je geen onnodig lijden creëert door mentale weerstand.

Bovenstaande inzichten zullen de wereldproblemen niet oplossen maar kunnen wel helpen om het leven voor onszelf wat dragelijker te maken. Door jezelf steeds de vraag te stellen of je hier en nu een probleem hebt, besef je waar jij je bevindt; in de periferie, de turbulentie: de waan van de dag of in het oog, jouw realiteit van het hier en nu die er wellicht veel rustiger uitziet.

We kunnen zo afstand houden van datgene waar wij geen invloed op uit kunnen oefenen en ons nodeloos belast en angstig maakt.

 

Arjen Hart

www.gestaltpraktijkarjenhart.nl



maandag 3 maart 2025

De Relatie tussen Ik en Mijzelf: Concurrenten of Maatjes

In het programma Spraakmakers van de NPO komt op 17 februari  jl spraakmaker Nora in de in de rubriek Uitzendbureau met een vraag voor emeritus hoogleraar Psychologie Liesbeth Woertman: ‘Ik zeg wel eens tegen mijzelf: Ik word zo moe van mijzelf’: Zijn Ik en Mezelf dezelfden, hoe zit dat, ik ben toch één persoon? Een leuke vraag die mij als gestalttherapeut meteen mijn aandacht trekt.                                                                                                     

   Ik en mijzelf  

Liesbeth Woertman, schrijfster van het boek 'Zeg me wie ik ben', gaat niet in op de moeheid van Nora maar wel op het verschil tussen Ik en Mijzelf. Het Ik wordt gedefinieerd in relatie tot Jij, de Ander. Wanneer je de vraag stelt: ‘Wat is een vrouw’ dan kom je daar niet uit zonder de man ernaast te zetten. Het gaat om het verschil. Het Ene wordt dus gedefinieerd ten aanzien van het Ander. Met de begrippen Ik en Mijzelf ligt dit wat moeilijker omdat dit abstracte begrippen zijn, die  binnen één persoon verenigd zijn en van buitenaf niet te onderscheiden zijn.

Liesbeth Woertman ziet het Ik als een optelsom van onze ervaringen. Het Ik vertegenwoordigt ons denken, onze verwachtingen van onszelf en de ander. Maar wie we zijn, is groter, is meer dan het Ik. 

Er is ook nog het Me, het Mijzelf, datgene wat we nog niet geleefd hebben, waar we bang voor zijn, dat wat we als potentie, mogelijkheid in ons dragen, de Me is hoe we ons voelen. Willen we daarmee in contact komen dan is het voelen heel belangrijk. De Me is de schatkamer van het gevoel, van het lichaam die kennis in zich draagt van de eeuwigheid'.

'Ik' als de Ervarende, sturende Aanwezigheid

In de Gestaltpsychologie staat het ik voor het directe, bewuste en actieve deel van onze ervaring. Ik is degene die handelt, kiest, voelt en waarneemt in het moment. Wanneer je bijvoorbeeld zegt: "Ik voel boosheid", dan is ik degene die de emotie waarneemt en ervaart. Het is het deel van ons dat in contact staat met de buitenwereld en beslissingen neemt over hoe we reageren. Het Ik is gekoppeld aan ons Ego, lees: Hoe wij onszelf zien, de gewenste versie van onszelf, onze wensen en te behalen doelen. Het verhaal over onszelf wat wij de anderen vertellen en hoe we denken dat anderen ons zien. Het ego schermt ons echter vaak af voor zaken waar wij geen zin in hebben, voor ongemak en pijn. Het creëert om die reden aanpassingen waardoor wij gewoon door kunnen gaan met ons leven om te kunnen overleven. Het heeft in die zin een’ blinde vlek’.

'Mijzelf' als Voelende, Wetende Aanwezigheid

Mijzelf verwijst daarentegen naar het beeld dat we over onszelf hebben opgebouwd. Het omvat het meer onbewuste deel van onszelf, gekoppeld aan ons gevoelslichaam. Onze verborgen behoeften, verlangens en potenties. Maar ook: Ons verleden en ervaringen: trauma's en kwetsuren, onze introjecten; ingeslikte boodschappen, verworden tot negatieve overtuigingen. Bijvoorbeeld iemand zegt "Ik ben nu eenmaal onzeker", dan komt dat voort uit mijzelf, het geconstrueerde zelfbeeld dat voortkomt uit vroegere ervaringen en overtuigingen. Het is een vastgelegde identiteit die niet per se in lijn hoeft te zijn met de directe ervaring van het moment. 

Het vertegenwoordigt ook een puur, kwetsbaar deel van ons wat nog verbonden is met ons kind van vroeger. Dit deel van ons geeft signalen aan ons ‘volwassen ik’ af wanneer er pijn, verdriet en boosheid optreedt. Dit deel in ons is ook creatief en speels en kan juist ook fungeren als kompas. (Zie ook blog ’Innerlijk Kind; Verborgen Kompas’

Wisselwerking tussen Ik en Mijzelf

Het Ik en Mijzelf lijken tegenpolen te zijn: Het rationele Ik versus het meer kwetsbare, gevoelvolle Mijzelf. In mijn praktijk zie ik vaak bij mijn cliënten dat het Mijzelf gesaboteerd wordt door het Ik. Het Mijzelf zendt signalen naar het Ik omdat er iets niet goed gaat; er is bv een gewaarwording van woede of pijn. Het Ik (Ego) heeft daar geen zin in, negeert deze signalen en overleeft door zich aan te passen aan de situatie. Dit leidt tot een overlevingsstrategie, een gedragspatroon wat jaren aan kan houden.

Totdat...Het Mijzelf wakker wordt en signalen zendt naar het Ik: Zo kan het niet langer, er moet iets veranderen...Het gaat wringen. Dit is vaak het moment waarop cliënten hulp gaan zoeken. Ze voelen dat er iets niet klopt in henzelf maar zijn zich vaak nog niet bewust wat er aan de hand is.

Gestalttherapie:  'Mijzelf' en 'Ik' als complementaire delen

Al tijdens de intake wordt vaak al duidelijk dat er een gedragspatroon ontwikkeld is wat niet meer functioneel is en de cliënt niet meer dient. Het Ik wordt zichtbaar, wat het doet en het meer verborgen Mijzelf wordt zichtbaar gemaakt. Dit kan heel confronterend zijn. Daarna is de vraag: Wat doet het Ik? Gaat het Ego protesteren? Laat het Ik Mijzelf toe? 

Terugkomend op Nora’s vraag adviseert Liesbeth Nora om ‘haar Ik eruit te zetten’, uit haar hoofd te komen, uit haar denken en verwachtingen te gaan en vanuit haar buik te voelen hoe het met haar gaat. ‘Onderzoek je gevoel en besef dat het te maken heeft met de beelden in je hoofd’. Ze gebruikt het beeld van het jezelf zien in de spiegel: Je kunt jezelf niet objectief waarnemen van buiten naar binnen maar je kunt jezelf wel voelen van binnen naar buiten. 

Als gestalttherapeut leer ik mijn cliënten dat het niet het één of het ander is. We hebben zowel ons Ik als ons meer verborgen Mijzelf nodig. Het Ik (Ego) helpt ons om onszelf doelen te stellen en daarnaar te handelen. Het helpt ons om ons leven vorm te geven. Het Mijzelf helpt ons door ons te vertellen wat wezenlijk bij ons hoort, waar we echt behoefte aan hebben en wat in een situatie 'klopt' of juist niet klopt. Het Ik en MIjzelf vullen elkaar aan. Ze kunnen elkaar respecteren en vriendjes worden. Om ze te laten samenwerken is wel voldoende bewustzijn en zelfkennis nodig.

In gestalttherapie wordt er daarom gewerkt aan:

  1. Bewustwording van patronen – Opmerken wanneer we handelen vanuit een oud patroon in plaats vanuit onze wezenlijke behoefte op de situatie.
  2. Experimenteel onderzoeken – Nieuwe gedragingen en reacties uitproberen om te ontdekken dat we niet vastzitten in een bepaalde identiteit of rol, maar vanuit het hier en nu kiezen wat we willen.
Alleen zo verenigen we ons Ik en Mijzelf om zo een bewust, vrij mens te worden die zich niet meer laat leiden door oude patronen maar steeds keuzes maakt vanuit het hier en nu.


Arjen Hart


www.gestaltpraktijkarjenhart.nl